Járn, hör, kol og kalk: Ný verk eftir Þóru Sigurðardóttur

Í miðpunkti innsetningarinnar eru nokkrir járnskúlptúrar með hillum og sýningarkössum sem innihalda bæði fundna og manngerða hluti. Þetta safn jarðneskra hluta hefur margslungið yfirborð sem kallar á snertingu; þarna eru uppþornaðar leifar eftir matargerð og lífræn efni á borð við plöntuleifar, pappír, bein og dún, en einnig postulín, járn, kopar og steinn. Í þessu persónulega safni sést hvaða áhrif umbreyting hversdagslegra hluta hefur á næmi listakonunnar og hvernig hún bregst við þeim í listsköpun sinni.

Himnur er einnar rásar vídeóupptaka af þunnum magavefjum sauðkindarinnar sem safnað er saman eftir sláturgerð. Himnurnar hringsnúast í eldhúsvaski fullum af vatni. Matargerðarhefðir sem þessi finnast í mörgum menningarheimum og spretta fyrst og fremst af nauðsyn og þeirri ákvörðun að láta ekkert fara til spillis. Vinna með slátur er á vissan hátt skúlptúrgerð, þar sem ný lífræn form verða til úr öðrum slíkum.

Þóra hefur haft áhuga á alls kyns strúktúrum síðan í æsku, þar á meðal fínlegum teikningum byggingaruppdrátta, tímatöflum í almanökum og dagatölum, og línum til að skrifa á og nótnastrengjum fyrir tónsmíðar. Þegar hún var ung stúlka teiknaði hún grófa arkitektateikningu af æskuheimili sínu og bætti inn á hana línum sem sýndu hreyfingar fjölskyldumeðlimanna út og inn og á milli herbergja. Ein af elstu minningum hennar er um röntgenmyndir af mannslíkamanum, sem faðir hennar, röntgenlæknir á Akureyri, tók. Þóra hreifst af tengingunum á milli beinagrindar mannsins og holdsins og kerfa líkamans, af opnu sambandi mannslíkamans við umhverfi sitt, og þeirri hugmynd að allt tengist í gegnum efnið.

Meðal verka á sýningunni eru kopar- og álætingar sem unnar voru í listamannadvöl í Berlín og Feneyjum og á prentverkstæði félagsins Íslensk Grafík í Hafnarhúsinu. Listamaðurinn vinnur með einn prentlit og byggir með honum upp áhugavert jafnvægi með því að draga fram óendanlega fín blæbrigði í línum og litatónum. Röð málverka, sem unnin eru með viðarkolum, grafíti, bleki, blýanti og krít á límgrunnaðan hör, sýnir aðra hlið á athugunum listamannsins á samspili þeirra takmarkana sem fylgja neti lóðréttra og láréttra lína og tilviljanakenndrar uppröðunar.